Karolina Kózkówna urodziła się w podtarnowskiej wsi Wał-Ruda dnia 2 sierpnia 1898 roku. Przyszła na świat jako czwarte z jedenaściorga dzieci Jana Kózki i Marii (z domu Borzęcka). Dnia 7 sierpnia otrzymała chrzest święty w kościele parafialnym w Radłowie udzielony przez ks. Józefa Olszowieckiego. Jej rodzice posiadali niewielkie gospodarstwo i Karolina pracowała z nimi na roli. Dorastała w atmosferze autentycznej i żywej wiary, która wyrażała się w jej rodzinie poprzez wspólną modlitwę, śpiewanie Godzinek, częste przystępowanie do sakramentów i udział we Mszy świętej również dni powszednie. Ich ubogą chatę często nazywano “Kościółkiem”, gdyż krewni i sąsiedzi gromadzili się u nich często na wspólnym czytaniu Pisma świętego, żywotów świętych oraz czasopism religijnych. W okresie Bożego narodzenia śpiewano u nich kolędy, a w okresie Wielkiego Postu Gorzkie Żale. Karolina Kózkówna od najmłodszych lat kochała modlitwę i czyniła starania, aby wzrastać w miłości Bożej. Nie rozstawała się z różańcem, którego otrzymała od matki. Modliła się na nim w ciągu dnia, a także i nocy. Była posłuszna we wszystkim swoim rodzicom i z miłością oraz troską opiekowała się licznym, młodszym rodzeństwem. W latach 1906-1912 uczęszczała do szkoły podstawowej, którą ukończyła z wynikiem celującym. Jako uczennica cechowała się inteligencją, poczuciem obowiązku, a powaga ponad wiek wyróżniały ją spośród koleżanek. Po ukończeniu szkoły podstawowej uczęszczała jeszcze na tzw. naukę dopełniającą, która odbywała się trzy razy w tygodniu. Uczyła się chętnie, z religii zawsze otrzymywała wzorowe oceny i była bardzo pracowita i obowiązkowa. Karolina Kózkówna przystąpiła do Pierwszej Komunii świętej w 1907 roku w Radłowie. Natomiast dnia 18 maja 1914 roku została bierzmowana przez biskupa tarnowskiego Leona Wałęgę w kościele parafialnym w Zabawie, który był nowo wybudowany. Jej wuj, Franciszek Borzęcki miał duży wpływ na rozwój duchowy Karoliny, gdyż był człowiekiem bardzo religijnym i zaangażowanym w działalność apostolską i społeczną. Karolina pomagała mu prowadzić świetlicę i bibliotekę, gdzie przychodziła często młodzież i osoby dorosłe. Prowadzono tam kształcące rozmowy, deklamowano utwory wieszczów oraz śpiewano pieśni religijne i patriotyczne. Karolina miała dar apostolstwa, gdyż po usłyszeniu danej prawdy wiary lub ważnego słowa zawsze śpieszyła, aby przekazać je innym. Była katechetką dla swojego rodzeństwa i okolicznych dzieci, śpiewała z nimi pieśni religijne, odmawiała różaniec oraz zachęcała ich, aby żyły wg. Bożych przykazań. Karolina była wrażliwa na potrzeby bliźnich i chętnie zajmowała się chorymi, a także starszymi. Odwiedzała ich, oddawała im różne posługi oraz czytała im pisma religijne. W razie czego przygotowywała również na przyjęcia Wiatyku, czyli komunii świętej podawanej osobie, która jest w niebezpieczeństwie śmierci. Karolina w swojej parafii byłą członkinią Apostolstwa Modlitwy, Towarzystwa Wstrzemięźliwości i Arcybractwa Wiecznej Adoracji Najświętszego Sakramentu. Zginęła dnia 18 listopada 1914 roku na początku I wojny światowej, w wieku zaledwie 16 lat. Została uprowadzona przez carskiego żołnierza, który przemocą ją uprowadził i bestialsko ją zamordował, gdyż broniła się w pragnieniu ochrony swojego dziewictwa. Jej zmasakrowane ciało znaleziono dopiero po kilkunastu dniach, 4 grudnia 1914 roku w pobliskim lesie. Jej pogrzeb odbył się w niedzielę 6 grudnia 1914 roku i zgromadził ponad 3 tys. żałobników. Pogrzeb był wielką manifestacją patriotyczno-religijną miejscowej i okolicznej ludności, która była przekonana, że uczestniczy w pogrzebie męczennicy. W ten sposób rozpoczął się kult Karoliny. Została pochowana na cmentarzu grzebalnym, jednak w 1917 roku biskup Wałęga przeniósł jej ciało do grobowca znajdującego się przy parafialnym kościele wsi Zabawa. W czasie procesu beatyfikacyjnego dnia 6 października 1981 roku przeprowadzono ekshumację oraz pierwsze rozpoznanie doczesnych szczątków Karoliny, które złożono w sarkofagu w kruchcie kościoła w Zabawie. Po ogłoszeniu dekretu o męczeństwie służebnicy Bożej, w marcu 1987 roku przeprowadzono rekognicję kanoniczną i przełożenie jej doczesnych szczątków do nowej trumny. Karolina została beatyfikowana 10 czerwca 1987 roku w Tarnowie przez Jana Pawła II. Uroczyście rozpoczęto kult bł. Karoliny Kózkówny poprzez przeniesienie relikwii z przedsionka kościoła i złożenie ich w sarkofagu pod mensą głównego ołtarza jej kościoła parafialnego.

Źródło: https://zyciorysy.info/bl-karolina-kozkowna